Kennismaking
Hij stapte bij me binnen, samen met zijn ouders. Net 5 jaar en nu al vond hij dat hij lang genoeg naar school was geweest. Elke ochtend was het een strijd hem op tijd in de klas te krijgen. Alles hadden zijn ouders geprobeerd, sommige dingen hielpen even, maar uiteindelijk pakte het jongetje de strijdbijl altijd weer op.
‘Ik kan heel hard grommen’, zei hij tegen me, bij wijze van kennismaking.
‘Grommen als een beer of grommen als een hond’, vroeg ik hem, ten teken dat ik de ontmoeting ook op prijs stelde. Dat wist hij niet.
We deden samen een spelletje. Hij wilde graag winnen, vertelde hij. En hij verkneukelde zich al bij het idee. Gelukkig waren de dobbelstenen hem gunstig gezind. Hij leefde mee met de verliezer, dat dan weer wel.
Bij elke vraag die ik hem stelde, zag je hem denken. Daarna stelde hij mij er minstens twee terug. Vragen waar ik even over na moest denken.
Zijn ouders zaten er bij en keken er naar. Hun zoon, nu vrolijk en blij. Maar die zij ook anders kenden, boos en brutaal. Een beetje moe waren zij daar wel van geworden. Nu rustten zij even uit. Zij hoefden niets, keken alleen.
‘Ken jij de T-rex?’, vroeg hij me ineens. Nee, niet echt.
‘Hij eet planten, maar heeft de kaken van een vleeseter’, ging hij door. Een beetje verontwaardigd was hij daar over. Want hoe kon dat? Maar het werd nog erger. Want in zijn ene boek stond dat dit gigantische dier een planteneter was, maar in het andere boek een alleseter. Waar moest het heen met de wereld als je niet eens je boeken kunt vertrouwen? Hij zuchtte diep.
Bij het weggaan gaf hij me een hand. ‘Grommen als een dino’, zei hij, als uit het niets. En buiten liet hij zijn grom horen. Vanuit zijn tenen borrelde het donkere geluid op. Een hond rende weg met de staart tussen zijn poten.
‘Kun jij dat ook?’, vroeg hij nog.
Ik schudde mijn hoofd.
Later bedacht ik me dat ik dat eigenlijk niet wist. Ik zette mij schrap. De eerste klonk meer als een zielig piepje. In het raam zag ik mijzelf. Gespannen, met gebalde vuisten. Ik probeerde het nog eens. Een tik op het glas.
‘Alles goed?’, vroeg de buurvrouw.
‘Ja’, wilde ik zeggen, maar mij ontsnapte een donkere donderende brul.
Ik zag de buurvrouw wegrennen. Ze keek niet meer om.
Droedelen of friemelen: wat is de meerwaarde?
‘Leg die blokjes even neer’, Jorns moeder legt haar hand op de handen van haar zoon. Terwijl ik tijdens een kennismakingsgesprek vertel over wat mijn begeleiding inhoudt, speelt Jorn (11 jaar) met de blokjes van het spel dat we zojuist speelden. Zijn moeder stoort...
Top down leren
‘Wat ik nu toch hoorde!’ Het is nog vroeg in de ochtend als Jips moeder me belt. De avond ervoor was zij op een informatieavond op school. De juffen van de kleutergroep vertelden dat zij elke week een nieuwe letter aanbieden in de klas. De kinderen mogen dan...
20 redenen om niet door te zetten en 5 tips
Doorzetten: een kwaliteit waar we allemaal wel eens een beroep op doen. Als niet alles van een leien dakje gaat bijvoorbeeld, wordt er van je gevraagd om vol te houden. Niet op te geven. Maar hoe doe je dat eigenlijk? Hoe leer je om door te zetten? Ik ontmoet vaak...
De les van Picasso
Sjoerd is een slimme jongen. Hij heeft zich nooit hoeven inzetten op de basisschool, en heeft zich daardoor geen leer- en werkstrategieen eigen hoeven maken. Hij was gewend dat hij gewoon wist hoe hij opdrachten moest aanpakken, zonder dat hij precies kon benoemen hoe...
Storend in de kring
Tegenover me zat mijn vriendin. We hadden elkaar een tijd niet gesproken. Bij een kop koffie en iets lekkers praatten we over allerlei luchtige zaken. Tot het gesprek even stil viel. Mijn vriendin keek naar buiten. ‘Ik had laatst een gesprek met de juf’, zei ze zacht....
Teun kan het niet, vindt hij.
Teun zit in groep 5. Veelgehoorde uitspraken uit zijn mond zijn: “ik kan dat niet”, “ik vind het saai”, “het lukt mij niet omdat mijn klasgenoten teveel lawaai maken”, “ik hoef geen extra werk, want het gewone werk is prima”, “het lukte mij niet, omdat de vragen op de...
Bekijk het!
Bekijk het! “In de zaal van het museum hingen de kunstwerken alle op dezelfde hoogte. De mensen liepen er in een soort rij langs. Even bleven zij staan kijken bij een kunstwerk, om dan weer een paar passen verder te lopen naar het volgende. Behalve zacht...
Geluk
Nog nooit was ik zo gelukkig in mijn werk als nu. Dat realiseerde ik mij onlangs, tijdens een wandeling waarbij de wind mijn hoofd ‘leegwaaide’. Natuurlijk heb ik op plaatsen gewerkt waar ik mij thuis voelde, en waar het werk mij lag. Maar...
Ook hoogbegaafde kinderen redden het niet altijd vanzelf!
Ook hoogbegaafde kinderen redden het niet altijd vanzelf! ‘Hoogbegaafde kinderen, die komen er wel’, is een veelgehoorde uitspraak. Dat dat helaas niet altijd zo is, gaat er bij sommigen maar moeilijk in. Ouders die zich zorgen maken over...
Hoogbegaafde moeder
Hoogbegaafde moeder Deze zomervakantie werd ik gebeld door een moeder. De afgelopen twee jaar had zij zich ingezet voor haar dochter die vastliep op school. Ze was gaan onderpresteren, kreeg last van faalangst en uiteindelijk...